ಗೊಂದಲದ ಗಾಳಿಪಟ

 ಈ ಗಾಳಿಪಟ ಹಾರಿಸೋದು ನನ್ನ ಅತೀ ಹೆಚ್ಚಿನ ಹವ್ಯಾಸಗಳಲ್ಲೊಂದಾದ ಕಾಲವದು. ಈಗ ನಾನೇ ಗಾಳಿಪಟ ಆಗಿದ್ದೀನಿ. ಸೂತ್ರ, ದಾರ ಎರಡೂ ಬೇರೆಯವರ ಕೈಗೆ ಕೊಟ್ಟು, ಅದಿರಲಿ. ನಾವು ಇದ್ದ ಬಾಡಿಗೆ ಮನೆಯ ಮಾಳಿಗೆಗೆ ಯಾವುದೇ ತಡೆಗೋಡೆಗಲಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಪಟ ಹಾರಿಸಲು ಮೇಲೆ ಹತ್ತಿದ ಮರುಕ್ಷಣ ನನ್ನ ನಾಮದ ಜಪ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದುದ್ದು ಅಮ್ಮ ಮತ್ತು ಆಕ್ಕ. "ಬಿದ್ದುಗಿದ್ದೀಯ.. ಕೆಳಗ ಬಾರೋ.." ಈ ಮಾತು ಕೇಳಿ ಕೇಳಿ ಕಿವಿಗೆ ಅಭ್ಯಾಸ ಆಗಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಅದೇ ಪಕ್ಕದ ಊರಲ್ಲಿದ್ದ ನಮ್ಮಜ್ಜಿ ಮನೆ ಮಾಳಿಗೆ RCC, ಮತ್ತು ನಾಲ್ಕೂ ಕಡೆ ಗೋಡೆ ಹಾಕಿದ್ದ ನಮ್ಮಜ್ಜ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗೋದಂದ್ರೆ ನನಗೆ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಖುಷಿ. ಕಾರಣಗಳು ತುಂಬಾ ಇದ್ದವು. ಒಂದು, ನನ್ನ ಡಾರ್ಲಿಂಗ್ (ಅಜ್ಜಿ) ಜೊತೆ ತುಂಟಾಟ ಆಡಬಹುದಿತ್ತು. ಎರಡು, ನನಗೆ ಯಾವುದೇ ನಿರ್ಬಂಧಗಳು ಇರ್ತಾ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಮೂರು, ಅಜ್ಜಿ ಕೈಯಿಂದ ಅವಲಕ್ಕಿ ತಿನ್ನೋದು ಸ್ವರ್ಗಸುಖ. ಹೀಗೆ ಅನೇಕ ಅನುಕೂಲಕರ ಕಾರಣಗಳಿದ್ದವು ನನಗೆ. ಈ ಕಾರಹುಣ್ಣಿಮೆ ಬಂತೆಂದರೆ, ನನ್ನ ಗಾಳಿಪಟ ಮಾಡೋ ಫ್ಯಾಕ್ಟರಿ ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿತ್ತು. ಒಂದಾದಮೇಲೊಂದು ಪಟ ಮಾಡುವುದು. ಕಲರ್ ಪೇಪರ್, ನ್ಯೂಸ್ ಪೇಪರ್, ಕೊನೆಗೆ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಕೂಡ ಉಪಯೋಗಿಸಿ ಪಟ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದೆ. ಬಗೆ ಬಗೆಯ ಪ್ರಕಾರಗಳು, ವಿನ್ಯಾಸಗಳು, ಆಕಾರಗಳು ನನ್ನ ಕಲ್ಪನೆಗೆ ಕೊನೆಯೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಇದೆಲ್ಲದರ ಜೊತೆಗೆ ನನಗೊಂದು ಹುಚ್ಚು ಆಸೆ, ಏನು ಅಂದ್ರೆ, ನನ್ನ ಗಾಳಿಪಟ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಹಾರೋವಾಗ ಬೇರೆ ಯಾರ ಪಟವು ಅಲ್ಲಿ ಇರಬಾರದು. ಅದು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ? ಸಾಧ್ಯ ಮಾಡಿಸೋಕೆ ನನ್ನ ಹತ್ರ ಉಪಾಯಗಳಿದ್ದವು. ನನ್ನ ಪಟದ ಬಾಲಂಗೋಚಿಗೆ ೧೦-೧೨ shaving blade 'ಗಳನ್ನೂ ಕಟ್ತಾ ಇದ್ದೆ. ಬೇರೆ ಯಾರ ಪಟ ನನ್ನ ಮುಂದೆ ಬಂದರೂ, ಅವರ ದಾರದ ಮೇಲೆ ನನ್ನ ಪಟದ ಬಾಲಂಗೋಚಿಯನ್ನು ಕೆಡಹಿ, ಎಳೆದರೆ ಸಾಕು ಅವರ ಗಾಳಿಪಟ ನೆಲ ಕಚ್ಚುತ್ತಿತ್ತು. 
ನನ್ನ ಈ ಉದ್ಧಟತನಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲರು ನನ್ನನು ಬೈದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು, ನಾನು ಯಾರ ಮಾತಿಗೂ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳದ ಸುಖೀಪುರುಶ. ಆವತ್ತೊಂದು ದಿನ ನನ್ನ ಈ ಗಾಳಿಪಟದ ಪರಾಕ್ರಮ ನಡೆಸೋಕೆ ಅಣಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಸೋದರ ಮಾವನ ಮಗನೂ ನನ್ನ ಜೊತೆಗೆ ಇದ್ದ. ಏಕಾಏಕಿ ಗಾಳಿ ಬಂದು ನಾನು ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟಿದ್ದ ನನ್ನ ಗಾಳಿಪಟ ಹಾರಿ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಹೈ ಟೆನ್ಶನ್ ಎಲೆಕ್ಟ್ರಿಕ್ ವೈರ್ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಿತು. ನನ್ನ ಪಟದ ಬಾಲಂಗೋಚಿ ಆ ವೈರ್ ಗೆ ಸುತ್ತು ಹಾಕಿಕೊಂಡಿತು. ನಿಧಾನವಾಗಿ ಎಳೆಯಲು ನೋಡಿದೆ, ಬರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಮನೆದೇವರನ್ನು ನೆನೆದು ಜೋರಾಗಿ ಜಗ್ಗಿದೆ. ಬಾಲಂಗೋಚಿ ಬರಲಿಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಸೊಂಯ್ ಅನ್ನೋ ಸದ್ದು ಕೇಳೋಕೆ ಶುರು ಆಯಿತು. ಕೆಲಕ್ಷಣ ಆದ ಮೇಲೆ ದೂರದಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಢಮಾರ್ ಅನ್ನೋ ಶಬ್ದ ಕೇಳಿ ಬಂತು. ಏನೋ ಅಗಬರದ್ದು ಆಯಿತು ಅನ್ನೋ ಭಯ ನನ್ನನ್ನು ಆವರಿಸಿತು. ಮುಖದಲ್ಲಿ ದುಗುಡ ಮನೆ ಮಾಡಿತ್ತು. ಪಟ ಅಲ್ಲೇ ಬಿಟ್ಟು, ಕೆಳಗಿಳಿದು ಬಂದು ನಮ್ಮ ಅಜ್ಜಿ ಪಕ್ಕ ಕುಳಿತುಕೊಂಡೆ. ೧೦ ನಿಮಿಷ ಆಗಿರಬೇಕು, ಇಡೀ ಊರಿಗೆ ಊರೇ ನಮ್ಮ ಮನೆ ಮುಂದೆ ಬಂದು ನಿಂತಿದೆ. ಕಾರಣ ಏನು ಅನ್ನೋದು ನನಗೆ ಮಾತ್ರ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ನಾನು ಮಾಡಿದ ಮಹಾನ್ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ, ಊರಿನ transformer ಸುಟ್ಟು ಕರಕಲಾಗಿತ್ತು. ಆ ಊರಿಗೆ ಇದ್ದದ್ದೇ ಅದೊಂದು ಮೇನ್ transformer , ಮೇಲಾಗಿ ಆ ಊರಿನ ಮುಖ್ಯ ಉದ್ಯೋಗ powerloom . ಎಲ್ಲರ ಹೊಟ್ಟೆ ಮೇಲೂ ನಾನೇ ತಣ್ಣೀರು ಬಟ್ಟೆ ಹಾಕಿದ್ದೆ. ಆಕಡೆಯಿಂದ ವಿಷಯ ಕೇಳಿಬಂದ ನನ್ನ ಸೋದರಮಾವ ನನ್ನ ಹೊಡೆಯೋಕೆ ಮುಂದಾದ, ಅಜ್ಜಿ ಮಾವನನ್ನು ತಡೆದು ನಿಲ್ಲಿಸಿದಳು. ನನ್ನನ್ನು ದೇವರ ಮುಂದೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಇಂಥ ಕೆಲಸ ಮಾಡೋಲ್ಲ ಅಂತ ಪ್ರಮಾಣ ಮಾಡಿಸಿದರು. ಪ್ರಮಾಣ ಮಾಡಿದೆ. ಬೆಳಿಗ್ಗೆವರೆಗೂ ಎಲ್ಲ ತಿಳಿಯಾಯಿತು. ಆದರೂ ಮನಸ್ಸು ಇನ್ನೂ ಭಯದಲ್ಲೇ ಇತ್ತು, ಸಂಜೆವರೆಗೂ ಯಾರ ಹತ್ರ ಮಾತಾಡಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲೇ ಅಷ್ಟು ಶಾಂತವಾಗಿ ಕೂತು ಕಳೆದ ದಿನಗಳು ತುಂಬಾ ಕಮ್ಮಿ. ಯಾವುದಾದರು ಒಂದು ಕಿತಾಪತಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡದೇ ಹೋದರೆ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಸಮಾಧಾನ ಸಿಗ್ತಾ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆವತ್ತು ಸಂಜೆವರೆಗೂ ಮೌನ ತಳೆದಿದ್ದೆ. ಸಂಜೆ ೫ ಆಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಇನ್ನು ತಡೆಯೋಕೆ ಆಗೋಲ್ಲ ಅಂದು, ಇನ್ನೊಂದು ಪಟ ತೊಗೊಂಡು ಮಾಳಿಗೆ ಏರಿದೆ. 

ಮತ್ತೆ ಮಾತಾಡೋಣ....