ನನ್ನ ಸಂಗಾತಿ

ನನಗಿ ಅವಳಿಗೂ ೪-೫ ವರ್ಷದ ಪರಿಚಯ ಇರಬೇಕು. ನಾನು ಮೊದಲ ಸಲ ಯು.ಎಸ್.ಎ ಗೆ ಹೋದಾಗ ಅವಳ ಪರಿಚಯ ಆಗಿತ್ತು. ಅದಾದ ಮೇಲೆ ಪ್ರತಿನಿತ್ಯ ಅವಳೊಂದಿಗೆ ಒಂದು ತರಹದ ನಂಟು ಬೆಳೆದುಕೊಂಡಿತು. ಅವಳನ್ನು ಮನೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದಾಗ ಅಮ್ಮ ಕೂಡ ಅವಳನ್ನು ಸಂತೋಷದಿಂದ ಸ್ವಾಗತಿಸಿದರು. ಈಗಂತೂ ಅವಳು ನನ್ನ ಬಾಳಿನ ಒಂದು ಭಾಗವಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾಳೆ. ಅವಳಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟವಾಗುವ ಅನೇಕ ಗುಣಗಳಿವೆ. ಒಂದನ್ನು ಹೇಳಲೇ ಬೇಕು ಅಂದ್ರೆ ಅವಳ ಶಿಸ್ತು, ನಾನು ಯಾವ ವಸ್ತುವನ್ನು ಎಲ್ಲಿ ಇಡಬೇಕು ಅನ್ನೋದನ್ನ ಅವಳು ಬಲ್ಲಳು. ನಾನು ಆಫೀಸ್ ಗೆ ಹೊರಟ ತಕ್ಷಣ ಬೆನ್ನ ಹಿಂದೆ ಬಂದು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ತಬ್ಬಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ. ಅವಳು ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಏನೋ ಒಂಥರಾ ಹೇಳಲಾಗದ ಸಂತೋಷ. ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ಒತ್ತಡ ಬೀಳಬಾರದು ಅನ್ನೋದು ಅವಳ ಅಂತರಾಳದ ಮಿಡಿತ. ಅವಳು ಕೊಟ್ಟ ಭಾಷೆಯಂತೆ ಕಳೆದ ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಯಾವುದೇ ಒತ್ತಡಗಳಿಗೆ, ನೋವುಗಳಿಗೆ ಅವಳು ನನ್ನನ್ನು ನೂಕಿಲ್ಲ. ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ನನಗೆ ನೆನಪಾಗುವ ಹಾಡು "ಯಾವ ಜನ್ಮದ ಮೈತ್ರಿ, ಈ ಜನ್ಮದಲಿ ಬಂದು ನಮ್ಮಿಬ್ಬರನು ಮತ್ತೆ ಬಂದಿಸಿಹುದೋ ... ನಾ ಕಾಣೆ..". ನನ್ನ ಜೊತೆ ಇಷ್ಟು ಅನ್ನೋನ್ಯತೆಯಿಂದ ಇರುವ ಅವಳಿಗೆ ಧನ್ಯವಾದಗಳು. ಅವಳ ಜಾಗವನ್ನು ಬಹುತೇಕ ಯಾರೂ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲಾರರು ಅನ್ಸುತ್ತೆ. ಅದರೂ ಸಂಸೋನೈಟ್ ಕಂಪನಿ ಅವರು ಹೊಸ ಲ್ಯಾಪ್ಟಾಪ್ ಬ್ಯಾಗ್ ಹೊರತಂದರೆ ಬಹುತೇಕ ನಾನು ಇವಳಿಗೆ ವಿದಾಯ ಹೇಳಬಹುದು.

ಮತ್ತೆ ಸಿಗ್ತೀನಿ...